ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΤΑ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΜΑΣ

ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ

Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια,
πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια
κι ως τ' άστρα φτάνουν οι φωτιές

Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη,
κάθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η Λευτεριά.

Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή "αέρα"
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα
άλλη δε γνώρισε η ψυχή.

Τιμή σ' αυτούς που βροντερά
είπανε το "ΟΧΙ" κάποια μέρα!
Τιμή σε εκείνους που "αέρα"
με στήθη φώναζαν γερά. 

-------------------------------------------

ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Βέμπο Σοφία

Ποιός το περίμενε στ' αλήθεια

να βγούν ψευτιές και παραμύθια

και να ξεχάσουν τώρα πειά

τα λόγια εκείνα τους

Που μας τα λέγαν κάθε βράδυ

απ' τα Λονδίνα τους

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει

δεν θα το βάλουμε μαράζι

και δεν θα κλάψουμε

που πάλι μας ξεχάσατε

γιατί δεν είν' πρώτη

που μας τη σκάσατε

Και στην υγειά σας

μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε

και στη μικρή την Ελλαδούλα μας

θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

κι όσο μπορείς κρατήσου

και στα παληά παπούτσια σου

γράφε όσα λεν οι εχθροί σου

……………………………………………

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά

οι Σύμμαχοι στη μοιρασιά

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

να μη μου αρρωστήσης

γιατί το θέλει κι ο Θεός

να ζήσης και θα ζήσης

Σε κάθε χιονισμένη ράχη

σαν πολεμούσαμε μονάχοι

όλοι λαγούς και πετραχήλια μας ετάζανε

και μέσ' τα μάτια με λατρεία μας κυττάζανε

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα

κι η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα

κι ίσως μιά μέρα εμείς που τόσο αίμα εχύσαμε

να μας καθίσουν στο σκαμνί γιατί νικήσαμε

μα φυσικό θα μας φανή κι αυτό ακόμα

και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου...

------------------------------------

ΜΑΝΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟΣ

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Στης ιστορίας το διάσελο όρθιος ο γιος πολέμαγε
κι η μάνα κράταε τα βουνά, όρθιος να στέκει ο γιος της,
μπρούντζος, χιόνι και σύννεφο. Κι αχολόγαγε η Πίνδος
σαν να 'χε ο Διόνυσος γιορτή. Τα φαράγγια κατέβαζαν
τραγούδια κι αναπήδαγαν τα έλατα και χορεύαν
οι πέτρες. Κι όλα φώναζαν: "Ίτε παίδες Ελλήνων ..."
Φωτεινές σπάθες οι ψυχές σταύρωναν στον ορίζοντα,
ποτάμια πισωδρόμιζαν, τάφοι μετακινιόνταν.

Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ' ανέβαιναν
Με τη ευκή στον ώμο τους κατά το γιο παγαίναν
και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ' αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα,
κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ' την άλλη.

----------------------------------------------

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ
(αφιερωμένο στους νεκρούς-ζωντανούς-μαχητές του σαράντα)

Θεέ και σήμερα αντίκρυσα το Φώς,
Τα ακροδάκτυλα επάγωναν απ’ ώρα,
άπλωσε χέρι να πατήσει αετός,
Μα κείνος μού ‘κραξε, σε κίνδυνο η χώρα,

Έσπρωξα δίπλα μου τον φίλο για να δει,
Τον Φασισμό τον επαχθή ν’ ανηφορίζει,
ΟΧΙ, ξεπήδησε από μέσα μου φωνή,
ΠΟΤΕ, ο Έλληνας την πλάτη δεν γυρίζει,

Ευθύς, σημάδια θεϊκά με τριγυρνούν,
Κι εγώ, ασάλευτος θωρώ και τα θαυμάζω,
Χρονοπελέκητα τα σύμβολα δονούν,
Αγκαλιαστός με την ιδέα μου ανταριάζω,
………………………………….
άσπλαχνες ώρες, που η μοίρα μας κεντά,
Μια σφαίρα διάβηκε τ’ ατσάλινο το στήθος,
Φωτογραφία ματωμένη, με παιδιά,
Την ακροκύτταξα και σίγησε ο ήχος,

Χέρια ηρώων, με τραβήξαν σε χορό,
Ψυχοτινάχτρες φίλιες μοίρες μ’ οδηγούσαν,
Με το οινόμελο η Ελλάδα κι’ αγιασμό,
Έλουζε νέα παλληκάρια που γελούσαν,

Μαργαριτόγιομες οι γιούσες στα μαλλιά,
Αλλά, σαν άπλωσα το χέρι να τις πιάσω,
Είδα την ΝΙΚΗ, να καλπάζει στα βουνά,
Ήμουν νεκρός, κι όμως μπορούσα να γιορτάσω.

Τάκης Ιωαννίδης

-------------------------------------- 

ΠΑΤΡΙΔΑ - ΠΑΤΡΙΔΑ

Βέμπο Σοφία

Γλέντι έχουν πόλεις και χωριά

απ' τη Ρούμελη ως το Μοριά

πηδούνε και χορεύουν

τον Μπενίτο κοροϊδεύουν

Ο στρατός μας πάνω στα βουνά

για τη λευτεριά μας ξαγρυπνά

με τ' όπλο για φλογέρα

τραγουδάει νύχτα μέρα

Πατρίδα, πατρίδα, Ελλάδα δοξασμένη

κανείς δεν θα σ' αγγίξει τη γη την τιμημένη

Πατρίδα, πατρίδα, όλα τα παιδιά σου

στα σύνορα πεθαίνουν για την ελευθεριά σου

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή

Νύφη ντυμένη, άστρο λαμπερό

με τον τσολιά της πλάι για γαμπρό

γελάει ευτυχισμένη

η Ελλάδα η δοξασμένη

Δόξα με τη Νίκη θε να 'ρθούν

στην αγκαλιά της ν' αποκοιμηθούν

αφ' όλα τα παιδιά της

γλυκοτραγουδούν μπροστά της:

Πατρίδα, πατρίδα, Ελλάδα δοξασμένη...

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή...

--------------------------------------

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1940

Μπροστά μας τώρα περνούν οι νέοι
που το Σαράντα, τόσο γενναίοι,
έπεσαν όλοι γι αυτή τη χώρα
και ζούμ' ελεύθεροι αυτήν την ώρα.

Αυτές τις ώρες τις δοξασμένες
δεν απουσιάζουν ψυχές χαμένες,
γιατί εκείνοι που θυσιαστήκαν,
θα πούμε ψέμα πως εχαθήκαν.

Ψυχές ηρώων και ημιθέων,
ω δάφνες δόξας, ανδρών γενναίων,
στρατιώτες, ναύτες κι αεροπόροι,
γίνατε ινδάλματα και πρωτοπόροι !

Γίνατε στάχτες, ποτέ όμως σκλάβοι !
Της δόξας δάφνες έχετε λάβει !
Κι εμείς παιδιά σας ευγνωμονούμε,
παρόμοια δόξα με σας ζητούμε !

Σας καμαρώνει η πλάση όλη !
Σαν σας θυμούμαστε έχουμε σκόλη.
Να κι η σημαία μας που κυματίζει
χαίρετ' η θάλασσα, να την αφρίζει !

Σκύβουμε όλοι γεμάτοι χρέος,
ενώ η καρδιά μας γεμίζει δέος :
Χειροκροτούμε στο πέρασμά σας,
κι όλοι κηρύττουμε την προσφορά σας !

----------------------------------------------------